ว่านหางจระเข้ (ชื่อวิทยาศาสตร์: Aloe vera) เป็นพืชที่มีถิ่นกำเนิดในแถบแอฟริกาเหนือและคาบสมุทรอาหรับ ว่านหางจระเข้มีความสำคัญทั้งในด้านการแพทย์ การดูแลผิวพรรณ และการประกอบอาหาร ว่านหางจระเข้เป็นพืชที่มีคุณสมบัติในการรักษาและบำรุงร่างกายหลากหลายประการ ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของว่านหางจระเข้ ต้น : ว่านหางจระเข้เป็นพืชล้มลุก ลำต้นสั้น มีความสูงประมาณ 60-100 เซนติเมตร ใบ : ใบว่านหางจระเข้มีลักษณะหนา อวบ และยาว เรียวรูปหอก ใบมีขอบหยักเป็นหนาม ใบมีสีเขียวหรือเขียวอมเทา ภายในใบมีเนื้อเจลใส ดอก : ดอกว่านหางจระเข้ออกเป็นช่อที่ปลายยอด ดอกมีสีเหลืองหรือส้มอ่อน ออกในช่วงฤดูร้อนถึงฤดูใบไม้ร่วง การใช้ประโยชน์จากว่านหางจระเข้ การดูแลผิวพรรณและเส้นผม: เนื้อเจลจากใบว่านหางจระเข้ใช้ในการบำรุงผิว ช่วยเพิ่มความชุ่มชื้น ลดการอักเสบและระคายเคืองจากการถูกแดดเผา ว่านหางจระเข้มีสรรพคุณในการรักษาสิว ลดรอยแดง และช่วยสมานแผล น้ำมันจากว่านหางจระเข้ใช้ในการดูแลเส้นผม ช่วยให้เส้นผมแข็งแรง เงางาม และลดการหลุดร่วงของเส้นผม ยาสมุนไพร: ว่านหางจระเข้มีสรรพคุณในการรักษาแผลไฟไหม้ น้ำร้อนลวก และแผลจากการบาดเจ็บ เนื้อเจลจากว่านหางจระเข้ใช้ในการบรรเทาอาการท้องผูก เนื่องจากมีฤทธิ์เป็นยาระบายอ่อน ๆ…

หอมแดง (ชื่อวิทยาศาสตร์: Allium ascalonicum) เป็นพืชล้มลุกในตระกูลกระเทียม (Amaryllidaceae) ซึ่งมีถิ่นกำเนิดในเอเชียกลางและเอเชียใต้ หอมแดงเป็นพืชที่ใช้เป็นเครื่องเทศในอาหารหลายประเภท เนื่องจากมีกลิ่นหอมเฉพาะตัวและรสชาติเผ็ดร้อนเล็กน้อย ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของหอมแดง ต้น : หอมแดงมีลำต้นสั้นและลำต้นเทียมซึ่งเกิดจากกาบใบที่ซ้อนกัน ใบ : ใบหอมแดงเป็นใบเดี่ยว ลักษณะเป็นเส้นยาวและกลม มีสีเขียวเข้มและมีน้ำยาง หัว : หัวหอมแดงเป็นส่วนที่อยู่ใต้ดิน มีลักษณะกลมและเล็กกว่าหัวหอมใหญ่ หัวหอมแดงมีสีแดงหรือม่วงแดง ภายในแบ่งเป็นกลีบเล็ก ๆ หลายกลีบ ดอก : ดอกหอมแดงออกเป็นช่อ มีสีขาวหรือชมพูอมม่วง ขนาดเล็ก ดอกมักจะออกในช่วงที่สภาพแวดล้อมแห้งแล้ง การใช้ประโยชน์จากหอมแดง การประกอบอาหาร: หัวหอมแดงใช้เป็นเครื่องปรุงในอาหารหลายชนิด เช่น น้ำพริก ส้มตำ ยำ และแกงต่าง ๆ เนื่องจากมีกลิ่นหอมและรสชาติเผ็ดร้อน หอมแดงทอดกรอบใช้เป็นเครื่องเคียงเพิ่มรสชาติในอาหาร เช่น ข้าวมันไก่ ข้าวหมกไก่ และข้าวซอย ยาสมุนไพร: หอมแดงมีสรรพคุณในการบรรเทาอาการหวัด คัดจมูก…